Persoon: Pater Theodorus Vloet
Geboren: te St.Hubert 19 januari 1894
Overl: te Valkenburg- Houthem 23 februari 1988
Priester gewijd op 2 juni 1928 Bijna 50 jaar priester in Mozambique
Hartelijke ontvangst Pater Vloet in St Hubert
„Geef ons “meer priesters”, dat was wat telkers doorklonk in de woorden van Pater Vloet, toen hij Zaterdagavond op feestelijke wijze werd binnengehaald in ‘St. Hubert, na voor de tweede maal 10 jaar in de Missie van Portugees Oost-Afrika werkzaam te zijn geweest. ,.Duizenden en nog eens duizenden priesters zijn er nodig om het werk van O. L. Heer te doen”, aldus Pater Vloet en daarom hoopte hij, dat dit feest er toe zou mogen bijdragen, dat er ook in St. Hubert meer jongens tot het priesterschap zouden worden geroepen.
Van zijn 12e tot 21e jaar had hij zelf op de boerderij gewerkt en was dus wat men noemt een ,,late roeping”, waardoor hij beter dan iemand anders wist, dat er moed voor nodig is om de stem van Christus te volgen. Toch was hij er van overtuigd, dat O. L. Heer velen geroepen had en zijn grootste verlangen was, dat ook velen de moed zouden kunnen opbrengen om deze roepstem te volgen.
Vrijdagavond laat met de boot in Amsterdam aangekomen, zette Pater Vloet de volgende dag de reis voort en arriveerde goed 5 uur bij Hotel “Erica” in St. Hubert. De verwachting was, dat hij eerst om 6 uur zou komen en we geloven er niet ver naast te zijn als we veronderstellen, dat Pater Vloet het liefst onverwacht en bijgevolg ongemerkt zou zijn thuisgekomen, wars als hij is van alle officieel vertoon rond zijn persoon.
Daarvoor had men echter in St. Hubert niet reeds weken en zelfs maanden tevoren voorbereidingen getroffen en direct na aankomst werd de missionaris de enige die St. Hubert rijk is dan ook verwelkomd door wethouder Veldpaus, namens het Kerkbestuur en het Alg. Comité St. Hubert. Pater Vloet dankte met enkele woorden, waarna het vervolgens in optocht naar de kerk ging. Daar aangekomen werd een welkomstwoord gesproken door de Z.E. heer pastoor Brekelmans, die onder meer tot uiting bracht hoe jammer het was, dat Pater Vloet zijn oude vriend pastoor Jacobs niet meer mocht aantreffen, die inmiddels het tijdige met het eeuwige verwisseld heeft.
Plechtig lof
In het geheel gevulde parochiekerkje droeg Pater Vloet na de woorden van Pastoor Brekelmans een plechtig Lof op, na afloop waarvan hij zichtbaar ontroerd, op de preekstoel plaats nam om zijn. oud-dorpsgenoten toe te spreken. Na nogmaals gedankt te hebben voor de grootse ontvangst noemde hij het zijn enige droefheid, dat hij in de Missie niet zoveel had kunnen doen als hij had,willen doen, Zijn gezondheid was niet meer zo goed als toen hij de voorlaatste maal thuis was. hetgeen niet behoeft te verwonderen als men weet, dat Pater Vloet thans 54 jaar is, van welke 54 jaren hij er 20 in de Missie doorbracht. Vooral voor het gebed, dat men hier voor hem en de Missie had gestort was hij uiterst dankbaar en hij had de invloed daarvan duidelijk kunnen merken. Al hield hij niet van feestvieren, zo vond hij deze ontvangst toch buitengewoon prettig omdat er uit bleek, dat men in Brabant de priesters nog weet te eren en er nog een diep geloof heerst.
Na het Lof trok men langs de feestelijk vlaggende straten naar de ouderlijke woning. Voorop reden 2 kranige St. Hubertusruiters, die ruim baan maakten, waarachter in een, bonte, fleurige stoet alle verenigingen van het dorp met hun vlaggen en vaandels volgden. Naast de Rijvereniging, waarvan de leden letterlijk en figuurlijk hoog te paard mogen zitten na het mooie succes te Gilze, maakte als steeds ook „Dorpsstemmen” in de uniforme kleding een verzorgde indruk. De fanfare „Ons Genoegen” liet zich al evenmin onbetuigd en speelde menige vlotte mars de heldere lucht in, vanwaar een vrolijk stralende de zon het geheel met haar gouden stralen, overgoot en alles nog feestelijker maakte, „Getrokken” door enige tientallen bruidjes reed Pater Vloet in de luxe wagen waar hij mee was gekomen, terwijl het laatste gedeelte waar een ereboog stond opgesteld en dat ook verder keu¬rig versierd was te voet werd afgelegd. Een mooier tijdstip had men moeilijk kunnen uitzoeken voor deze thuisreis en het was Pater Vloet aan te zien hoe blij hij was weer terug te zijn in zijn vertrouwde dorpje, waar de akkers en weiden, kortom de gehele natuur prijkte in al haar bijna zomerse schoonheid.
Huldiging
Voor de woning, die vanzelf sprekend eveneens versierd was werd allereerst het woord gevoerd door wethouder Veldpaus die onder meer de hoop uitsprak dat Pater Vloet na een welverdiende periode van rust nog vele jaren zijn beste krachten zou mogen geven voor het zieleheil van de mensen in Portugees Oost Afrika,
Nadat verder o.a. door ‘n tweetal bruidjes nog een samenspraak was gehouden, de fanfare enig nummers had gespeeld en door ,.Dorpsstemmen” – welk meisjeskoor ook het Lof had opgeluisterd – enkele liederen waren gezongen, nam Pater Vloet nogmaals het woord. „Het zangkoor heeft zo juist ,.Lang zal hij ‘leven” gezongen”, begon de Pater doch hij hoopte, dat het dan een lang leven voor O.L. Heer zou mogen zijn, omdat dat toch uiteindelijk ons aller doel is. De intocht vond hij zeer geslaagd hij had niet gedacht, dat er zoveel werk van gemaakt zou worden. Vooral daarom kon hij de ontvangst zo op prijs stellen, omdat men dit ongetwijfeld had willen doen om de priester in hem te eren. Ook hier gaf Pater Vloet de raad veel te bidden voor meer priesterroeping terwijl hij zijn oprechte dank betuigde aan allen, voor wat men voor hem had menen te moeten doen. De volgende morgen reeds zou hij van O.L. Heer vele genaden afsmeken en ook in de toekomst kon men ervan verzekerd zijn, dat hij allen steeds in de door hem opgedragen H. Missen zou gedenken. Aan het slot van zijn woorden verzocht hij allen te knielen. Waarna hij zijn priesterlijke zegen gaf. Een broer van de Pater sprak tenslotte nog een kort dankwoord en nodigde de bruidjes, het zangkoor enz. uit voor een royale tractatie. Hiermede was een eind gekomen aan deze feestelijke tocht van „St. Huberts” missionaris, waarvoor grote belangstelling bestond, hetgeen ook niet anders verwacht kon worden in dit Brabantse land, waar het katholicisme al de eeuwen door ongerept is bewaard.
Bron: onbekend