Tot en met de eerste helft van de vorige eeuw waren de boerenbedrijven in Sint Hubert allemaal gemengde bedrijven. Dit wil zeggen dat ze akkerbouwgewassen teelden en daarnaast koeien, varkens en kippen hielden. De boerderijen hadden gemiddeld minder dan 10 ha land. Hiervan was ongeveer tweederde deel bouwland en eenderde deel grasland.
Van het bouwland werd het grootste deel gebruikt voor de granen, meest rogge en daarnaast haver als voergraan voor de paarden. Waarom meest rogge? Rogge was broodgraan voor het roggebrood en voergraan voor de varkens. Rogge was ook belangrijk door zijn hoge stroopbrengst. Koeien op de stal stonden op stro. Ook de varkens stonden op stro. Roggestro, gekamd en geschud, diende ook als veel goedkopere vervanger van riet als dakbedekking. In de Kempen waren veel boerderijdaken voorzien van roggestro.
Rogge had het voordeel dat hij verbouwd kon worden op de drogere en lichtere grond, zelfs jaren achter elkaar. Het gevolg was dan wel eens erg veel blauwe korenbloemen tussen de rogge. Een fraai gezicht, maar de opbrengst viel dan erg tegen. Haver echter had voor een goede opbrengst betere grond nodig en een betere bemesting. Haver is een zomergraan dat in het voorjaar wordt gezaaid. Zwarte haver, alleen de korrel is zwart, werd verbouwd op ontginningsgrond. Zwarte haver was minder gevoelig voor mineralentekort, vooral koper. De opbrengst was navenant ook veel lager.
Met de specialisatie in de landbouw vanaf 1965-1970 verdween steeds meer het graan. Maakte eerst gerst enige opgang, deze is thans bijna geheel vervangen door tarwe. Met betere bemesting en gewasbeschermingsmiddelen kan men hiermee veel hogere opbrengsten krijgen. Even leek het er op dat maïs, ook een graangewas, alle andere gewassen zou verdringen. Maïs heeft zeer veelzijdige mogelijkheden en in vergelijking met de andere granen veel hogere opbrengsten. Meestal gehakseld als maïssilage voor het rundvee, maar ook als corncobmix of korrelmaïs, zowel voor rundvee als varkens.
De oogsttijd was altijd een drukke tijd op de boerderij. Zeker toen alles in handwerk moest gebeuren. Eerst werd het graan met de zicht gemaaid en met de hand gebonden. Daarna verlichtte de maaimachine het werk, maar het binden met de hand bleef. Dan komt net voor 1950 de zelfbinder. Eerst getrokken door 2 of 3 paarden, later door de trekker. Ongeveer 10 jaar later komt de combine, ook wel maaidorser genoemd. De oogst is dan volledig gemechaniseerd.